بحث اینکه « آدم از آب ﺟﻬﻨﺪه ﻛﻪ از ﺑﻴﻦ ﺻﻠﺐ و دﻧﺪه ﻫﺎي ﺳﻴﻨﻪ (ترائب) ﺑﻴﺮون ﻣﻲ آید، آفریده شده است.
در آیه های 5 الی 7 طارق آمده است: "ﭘﺲ اﻧﺴﺎن ﺑﻨﮕﺮد ﻛﻪ از ﭼﻪ آﻓﺮﻳﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ؟ از آﺑﻲ ﺟﻬﻨﺪه آﻓﺮﻳﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻣﻴﺎن ﭘﺸﺖ و سینه ﻫﺎ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ آید".
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ. خُلِقَ مِن مَّاءٍ دَافِقٍ. يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ .
ﻋﻠﻢ ﺗﺠﺮﺑﻲ اﻣﺮوز ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻴﻦ ﺻﻠﺐ و ﺗﺮاﺋﺐ ﻛﻪ ﻣﺤﻞّ ﺻﺪور آب ﺟﻬﻨﺪه ﺑﺎﺷﺪ را ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﻲ کند.
ﭘﺎﺳﺦ آﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻗﺮآن ﻛﺮﻳﻢ در ﺻﺪد ﺑﺮﻧﻴﺎﻣﺪه ﺗﺎ در اﻳﻦ آﻳﺎت از ﺗﺸﺮﻳﺢ ﺑﺪن اﻧﺴﺎن ﻳﺎ اﻋﻀﺎي داﺧﻠﻲ او (از ﺟﻤﻠﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎه دﻗﻴﻖ ﻧﻄﻔﻪ) ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ اﻧﺴﺎن از ﻣﺎده اي آﻓﺮﻳﺪه ﺷﺪه ﻛﻪ در ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻲ ﻣﺤﻔﻮظ ﻗﺮار دارد ﺑﮕﻮﻧﻪ دو ﺟﺪار اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ ﻣﺤﻜﻢ از ﭘﺸﺖ و رو آﻧﺮا اﺣﺎﻃﻪ کرده است. ﻗﺮآن ﺑﺎ ﻓﻌﻞ "ﻓَﻠْﻴﻨﻈُﺮ" (بنگرد) در آﻏﺎز آﻳﻪ، ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ آدﻣﻲ را در ﻃﺮح ﺑﺪﻳﻊ آﻓﺮﻳﻨﺶ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ وادارد ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﺎﻧﺔ دو دﻳﻮار ﺑﺪن، ﻧﻄﻔﺔ او ﺣﻔﻆ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺟﻬﺶ از آن ﻣﻴﺎن ﺑﻴﺮون می ﺗﺮاود ﺗﺎ ﺣﻤﻞ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮد و آدﻣﻲ ﺑﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ از اﻳﻦ راه آﻓﺮﻳﺪه ﺷﻮد. ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﺑﻴﺎن اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ، ﺑﺎ ﻛﺪاﻣﻴﻦ داﻧﺶ ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎري دارد و ﻛﺪام ﻓﻠﺴﻔﻪ آﻧﺮا اﺑﻄﺎل ﻣﻲ کند؟!
البته این بنا به تعبیر مفسیرن و اکثر مترجمین است که ضمیر "یخرج" را به منی ارجاع داده اند و اگر بر مبنای آیه قبل و بعد و یا بنابر رانش جمله که بحث در مورد انسان است نه منی، ضمیر "یخرج" را به انسان ارجاع بدهیم دیگر جایی سؤالی باقی نمی ماند. چون معنی آیه چنین می شود: انسان از ﺑﻴﻦ استخان پشت و دﻧﺪه ﻫﺎي ﺳﻴﻨﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ آید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر